Balthus – Balthasar Kłossowski de Rola (1908 – 2001) francuski malarz pochodzenia polsko-niemiecko-żydowskiego. Zarówno jego ojciec, niemiecki historyk sztuki o polskich korzeniach Erich Klossowski, jak i matka, Niemka żydowskiego pochodzenia Elisabeth Dorothea Spiro, córka kantora synagogi Pod Białym Bocianem we Wrocławiu Abrahama Baera Spiro, zajmowali się malarstwem. Również wuj Balthusa, Eugen Spiro był malarzem. W roku 1914 po wybuchu 1 Wojny Światowej Klossowscy przenieśli się najpierw do Niemiec, a potem do Szwajcarii. Oficjalnie Balthus zadebiutował już w 1921 r. cyklem czterdziestu rysowanych tuszem obrazków, które wykonał mając osiem lat, przedstawiających przygody kotka Mitsou, a zebranych w tomiku, który wydał i wstępem opatrzył Rainer Maria Rilke. W roku 1924 Balthus wrócił do Paryża gdzie rozpoczął studia artystyczne. Jego pierwsza wystawa odbyła się w galerii w Paryżu. Malarstwo Balthusa, oryginalne i nie poddające się próbom klasyfikacji, należy do najbardziej pasjonujących zjawisk 20.wiecznej sztuki. Twórca zachowuje realizm, lecz malowane przez niego wnętrza i pejzaże miejskie bliskie są surrealizmowi. Pomimo wszystko nie chciał być kojarzony z tym ruchem. Właściwie nie przyłączył się do żadnej grupy ani szkoły. Częstym motywem jego dzieł są koty i młode dziewczęta malowane we wnętrzach mieszkalnych. Oprócz obrazów Balthus tworzył także ilustracje książkowe oraz scenografie teatralne. Powiedział, że jego malarstwo jest głęboko religijne, a sam fakt malowania jest modlitwą. Jednak już pierwsza wystawa w Paryżu wywołała kontrowersje. Artysta zyskał opinię malującego młode, wyzywające dziewczęta. Jednak autor tłumaczył się, że to stan swobody i ufności właściwy dzieciństwu, stan radosnej niewinności. Bratem Balthusa był znany filozof francuski Pierre Klossowski. W roku 1998 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Był także laureatem Nagrody Cesarza Japonii przyznanej mu w roku 1991.
Czytaj więcej o artyście na blogu: KRÓL KOTÓW
