Jeanne Hebuterne

Amedeo Modigliani należy do wąskiego kręgu artystów, których nie sposób zakwalifikować do żadnego ze współczesnych mu nurtów artystycznych początku XX wieku. Podczas gdy jego krótki, bo zaledwie
trzydziestopięcioletni życiorys pełen jest gwałtownych miłosnych uniesień, rozpustnego, przepełnionego alkoholem i narkotykami życia w artystycznych dzielnicach Paryża, czy nieustających problemów zdrowotnych, jego dzieła, może poza rozedrganą czasami tkanką malarską, cechują spokój i równowaga. Powracając pamięcią do rodzinnych Włoch, Modigliani wykorzystuje w swoich pracach dziedzictwo antyku, renesansu i manieryzmu. Doskonałe, statyczne kompozycje, nienaganny rysunek oraz wystudiowane, „manierystyczne” pozy zaburzonych w proporcjach modelek, to zestaw cech charakteryzujących prace podejmujące główny temat jego dzieł – portrety oraz akty. Pomimo tak głębokiego zamiłowania do sztuki Europy Zachodniej, Modigliani uległ również urokowi podziwianej w owych czasach sztuki prymitywnej – w szczególności maskom afrykańskim, których własności odnaleźć można w syntetycznych ujęciach portretowanych osób.
Czytaj: https://kwintesencja.art/2022/04/10/kiedy-zobacze-twoja-dusze-przyciagne-twoje-oczy/