Giorgio De Chirico był włoskim malarzem urodzonym 10 lipca 1888 w Volos w Grecji. De Chirico już jako dziecko zainteresował się sztuką i mitologią grecką i otrzymał pełne wsparcie ze strony rodziców. Przez dwa lata studiował w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Atenach, po czym przeniósł się do Monachium, gdzie rozpoczął studia na monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych.
De Chirico rozwinął swój styl i zdecydował się na tematykę, na którą wpłynęły jego podróże i miasta europejskie. Służył wraz z bratem w armii włoskiej podczas I wojny światowej i w trakcie służby kontynuował malowanie. Rok 1919 zapoczątkował dalszy etap siedemdziesięcioletniej twórczości artysty, w
którym eksperymentował z kilkoma mediami. Giorgio De Chirico zmarł 20 listopada 1978 w Rzymie we Włoszech.
Giorgio De Chirico był znany z malowania motywów europejskich miast inspirowanych klasyką. Giorgio był pasjonatem klasyki, którą włączał do swoich dzieł. Zasłynął także z poruszania w swoich obrazach tematów stanów emocjonalnych, takich jak nostalgia, smutek i ból. Niektóre z jego prac charakteryzowały się również dokładnymi szczegółami i bogatą kolorystyką.
Mitologia grecka i sztuka klasyczna wywarły pierwszy wpływ na rozwój artystyczny De Chirico. Następnie w Akademii De Chirico studiował dzieła Maxa Klingera i Arnolda Bocklina. Filozofowie tacy jak Nietzsche i Schopenhauer przez całą jego karierę wpływali na tematy filozoficzne w obrazach Giorgia.
Giorgio De Chirico był związany z ruchem artystycznym surrealizmu. De Chirico wraz z Carlo Carrą założył ruch malarstwa metafizycznego, ale trwał on tylko przez krótki czas. Niedługo potem w Paryżu związał się z surrealistami.
