Jan Lebenstein (1930–1999) – wybitny polski malarz i rysownik
Jan Lebenstein ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1948–1954, kształcąc się w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. Przełomowym momentem w jego karierze było zdobycie Grand Prix na I Międzynarodowym Biennale Młodych w Paryżu w 1959 roku. To prestiżowe wyróżnienie otworzyło mu drogę do międzynarodowej kariery, a jego twórczość szybko zyskała uznanie krytyków i publiczności.
W 1961 roku Lebenstein miał indywidualną wystawę w paryskim Musée d’Art Moderne, co umocniło jego pozycję na światowej scenie sztuki. Jego prace były prezentowane w najważniejszych galeriach i muzeach, m.in. w Amsterdamie, Nowym Jorku, Rzymie, Oslo i Berlinie, czyniąc go jednym z najbardziej cenionych polskich artystów XX wieku.
Twórczość Lebensteina wymyka się jednoznacznej klasyfikacji. Jego malarstwo łączy elementy figuratywne i abstrakcyjne, czerpiąc inspirację zarówno z surrealizmu, jak i archaicznych kultur. Charakterystyczne dla jego stylu są ekspresyjne postaci, poetyckie transpozycje ludzkiej sylwetki oraz zwierzęce figury, w których odzwierciedlał swoje zainteresowanie mitologią i sztuką dawnych cywilizacji.
Dzieła Lebensteina do dziś pozostają ważnym elementem polskiego i światowego dziedzictwa artystycznego, wyróżniając się niezwykłą ekspresją i symboliczną głębią.
