Bodegón, 1962

Henryk Hayden (Warszawa 1883 – Paryż 1970) był jednym z najwybitniejszych malarzy polskiego pochodzenia związanych ze środowiskiem École de Paris. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych; równolegle kształcił się także na Politechnice Warszawskiej. W 1907 wyjechał do Paryża, gdzie zapisał się jeszcze do Académie „La Palette”. Od 1908 często wyjeżdżał do Bretanii, kontaktując się tam z W. Ślewińskim. Po 1915 związał się z kręgiem paryskiej awangardy artystycznej, m.in. P. Picassem, J. Grisem, G. Severinim czy H. Matisseem. We Francji pozostał na stałe. W 1920 odwiedził rodzinę w Polsce, ale jego związki z krajem były dość luźne – z rzadka tylko przesyłał obrazy na wystawy. Wiele natomiast wystawiał we Francji; od 1909 regularnie brał udział w paryskich Salonach, miał też wystawy indywidualne. W czasie II wojny światowej przebywał w południowej Francji i wówczas nawiązała się jego wieloletnia przyjaźń z S. Beckettem. Malował pejzaże, portrety i martwe natury, wykazujące początkowo związki z malarstwem Ślewińskiego, a później (1912-21) twórczością Cezanne’a i kubizmem. Po roku 1922 tworzył realistyczne portrety i pejzaże; pod koniec życia powrócił do doświadczeń kubistycznych.