Fra Angelico (także Beato Angelico lub Fra Giovanni da Fiesole, właściwie Guido da Pietro) urodził się około roku 1387 w Toskanii, zmarł w Rzymie w 1455. Był przedstawicielem florenckiego renesansu, tworzył na przełomie włoskiego gotyku i renesansu.
Według przekazu Vasariego malarz wstąpił jako dwudziestolatek do klasztoru dominikanów w Fiesole, niedaleko Florencji. Razem z konwentem przeniósł się potem do klasztoru San Marco we Florencji. Kilka lat spędził też w Rzymie.
Dzieła Fra Angelico wyróżnia subtelna i dojrzała forma. W swoich kompozycjach stosował współczesną wiedzę dotyczącą perspektywy i relacji przestrzennych, ale też odwoływał się do dorobku wcześniejszych mistrzów m.in. Giotta i Masaccia.
Fra Angelico zrezygnował w pewnym momencie ze złotego tła, charakterystycznego dla średniowiecza, na rzecz krajobrazu. Od około roku 1440 zaczął tworzyć liczne freski. Wiele z nich znajduje się w klasztorze S. Marco, który dzisiaj pełni funkcję muzeum artysty.