Joseph Saint-Germier, urodził się w 1860 roku w Tuluzie we Francji i zmarł w 1925 roku. Był malarzem akademickim, który zdobył uznanie dzięki swoim dekoracyjnym obrazom. Saint Germier rozpoczął swoją edukację artystyczną w rodzinnym mieście, a następnie studiował w Paryżu pod kierunkiem znanych malarzy takich jak Galland, Cabanel i Bonnat. Jego twórczość obejmowała głównie malarstwo olejne i była wystawiana na Salonie Artystów Francuskich od 1882 do 1924 roku.
Saint Germier jest znany z dzieł, które często zawierały bogate dekoracyjne detale, jak również sceny rodzajowe z różnych zakątków świata, w tym z Wenecji i Tunisu. Jego obrazy były chwalone za mistrzowskie użycie koloru i światła, co czyniło je pożądanymi przez kolekcjonerów i muzea. Jego prace osiągały znaczące ceny na aukcjach, co świadczy o uznaniu, jakim cieszył się na rynku sztuki.
Choć biografia Saint Germiera nie jest szeroko dokumentowana, jego dziedzictwo jako artysty akademickiego pozostaje żywe dzięki jego wpływowym i estetycznie znaczącym dziełom, które nadal są doceniane przez znawców sztuki na całym świecie (Muzéo) (AskART).
Sarah Bernhardt, urodzona jako Henriette-Rosine Bernard (1844–1923), była jedną z najwybitniejszych francuskich aktorek teatralnych późnego XIX i wczesnego XX wieku, znana również jako „Boska Sarah”. Urodziła się w Paryżu jako nieślubna córka holenderskiej kurtyzany i wychowywała się początkowo w pensjonacie, a później w klasztorze. Pomimo wczesnych trudności, zdecydowała się na karierę aktorską zamiast życia zakonnego, kiedy jeden z kochanków jej matki, książę de Morny, umożliwił jej naukę w konserwatorium paryskim (Wikipedia) (Encyclopedia Britannica).
Bernhardt zyskała sławę dzięki swojej pracy w Comédie-Française, a później w Théâtre de l’Odéon i innych paryskich teatrach. Była znana z wykonywania zarówno klasycznych, jak i nowoczesnych ról, w tym swoich interpretacji Phèdre Racine’a oraz tytułowych ról w „Fedora” i „La Tosca” Sardou. Jej kariera obejmowała liczne międzynarodowe tournée, podczas których odwiedziła m.in. Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię, Amerykę Południową i Australię (Encyclopedia.com).
Bernhardt była również pionierką w dziedzinie filmu niemego i znaną postacią wśród awangardowych artystów tamtych czasów, współpracując m.in. z Alphonsem Muchą. Jej życie osobiste było równie barwne co kariera; była znana z licznych romansów, w tym z Victor Hugo i księciem Walii, a także z ekscentrycznego stylu życia, który obejmował hodowlę egzotycznych zwierząt. Mimo amputacji nogi w 1915 roku, kontynuowała występy aż do swojej śmierci w 1923 roku (Home).
Bernhardt zmarła w Paryżu i została pochowana na cmentarzu Père Lachaise, zostawiając po sobie niezatarte ślady w historii teatru. Jej autobiografia „Ma Double Vie” opublikowana w 1907 roku, daje wgląd w jej życie pełne dramatów zarówno na scenie, jak i poza nią (Encyclopedia.com).
