Igor Talwiński (1907-1983) urodzony w Warszawie w 1907 roku, ukończył technikum elektryczne.
Brał udział II Wojnie Światowej w Polsce, a następnie w Powstaniu Warszawskim w 1944 roku. Deportowany do Niemiec, później wyzwolony przez Amerykanów, Igor Talwinski przybył do Francji w 1945 roku i pracował jako technik. Zamieszkał w 5. dzielnicy Paryża.
Rozwinął zamiłowanie do malarstwa i uczęszczał do Akademii Grande Chaumière.
Przyjął obywatelstwo francuskie w 1955 roku, od 1959 roku całkowicie poświęcił się sztuce.
Inspirowany pikanterią uroku francuskiej szkoły XVIII wieku, Igor Talwinski doskonalił swoje mistrzostwo techniczne dla przyjemności przedstawiania jednego z uniwersalnych motywów sztuki: kobiety.
Jako malarz figuratywny, Talwiński co roku wystawiał na Salonie Artystów Francuskich, którego był członkiem. Otrzymał wyróżnienie honorowe w 1953 roku, brał również udział w Salonie Zimowym i Salonie Szkół Francuskich.
Chociaż poruszał inne tematy, takie jak martwa natura, kwiaty i pejzaże, jego sztuka koncentrowała się głównie na ewokacji ciała kobiety, jej wdzięku i zmysłowości.
Opierając się na solidnym rysunku, Talwiński delikatnie maluje twarze i ciała swoich modelek, które podkreśla żywymi pociągnięciami szpachelki, kształtując materię i ożywiając świetliste tła swoich kompozycji.
