Pablo Picasso

Smak szczęścia (14 litografii), 1970

3800,00 

Dostępny

Pablo Picasso
Tytuł portfolio: Le Goût du Bonheur (smak szczęścia)
Data wykonania rysunków: 1964 roku
Data wydania portfolio: 1970
Wydawnictwo: Carl Schünemann Verlag, Bremen / Éditions Cercle d’Art, Paris / Harry N. Abrams, New York
Technika: litografie na papierze czerpanym Velin d’Arches (200 g), naklejone na tekturę
Wymiary arkuszy: ok. 32,5 x 25 cm
Numer egzemplarza: 352/1998
Stan: bardzo dobry

Prezentowany zestaw to kompletny zbiór 14 litografii autorstwa Pabla Picassa, wykonanych na podstawie rysunków z 1964 roku. Prace ukazują pary kochanków w intymnych pozach, przedstawione w charakterystycznym, linearnym stylu późnego okresu twórczości artysty. Minimalistyczna kreska, uproszczone formy oraz subtelne operowanie detalem podkreślają zarówno zmysłowość scen, jak i ich humorystyczną, lekką atmosferę.

Każda litografia sygnowana jest datą (8 lub 9 października 1964 r.) oraz numerem porządkowym w formie cyfry rzymskiej. Zestaw wykonany na najwyższej jakości papierze Velin d’Arches. Portfolio powstało w limitowanej edycji 1998 egzemplarzy; prezentowany komplet posiada numer 352.

Category: Tag:
Share:

Pablo Picasso urodził się w Maladze w roku 1881. Jego ojciec był rysownikiem i to on dawał mu pierwsze warsztaty i odkrył w nim talent. W wieku lat czternastu Pablo wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Wkrótce również znalazł się w Paryżu zostając członkiem francuskieh bohemy artystycznej. Przebywał następnie we Włoszech podczas działań wojennych I wojny, natomiast lata trzydzieste m.in. spędził w Hiszpanii. Pierwszą połowę lat czterdziestych Picasso przeżył w Paryżu, by zostając komunistą tamże dożyć swych lat, pod Cannes, na południu Francji. Był twórcą takich niezapomnianych dzieł jak na przykład jego „Longchamp”, czyli ekspresja form w połączeniu z jaskrawą kolorystyką. Następny był okres błękitny Picassa, w którym błękit miał za zadanie oddawać uczucie współczucia, smutku czy wzruszenia. Wystarczy tu wspomnieć pewnie o jego dziele zatytułowanym „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też obraz „Stary gitarzysta”, popełniony w roku 1903. Później przyszedł czas na jego okres różowy i choćby obraz „Rodzina arlekina”. Czas ten jednak również przeminął dla nowego – Picasso przeżywał świat niejako na nowo, a w związku z tym jego okres prekubistyczny, stąd dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915. Nie był to bynajmniej koniec ewolucji. Przeżył bowiem nawrót klasycyzmu widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”. Wreszcie nastał jego surrealizm przedwojenny widoczny w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Obrazy z kolei takie jak ”Masakra w Korei” z roku 1951 czy „Wojna i pokój” pochodzą już z okresu powojennego. Niektórzy dopatrują się w jego twórczości wówczas nawet manieryzmu. Zwróćmy uwagę na reinterpretacje dzieła Velaswueza „Las meninas” oraz słynne dzieło „Śniadanie w trawie”. Tymczasem Picasso oprócz tego angażował się w wyrabianie ceramiki artystycznej, czym oznaczył swój ostatni okres twórczy. Zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins. W ciągu swojego życia Pablo Picasso był w siedmiu dłuższych związkach. Miał czwórkę dzieci: Paul (z Olgą Kokhlovą, pierwszą żoną), Maya (z Marią Teresą Walter), Claude i Paloma (z Francoise Gilot, drugą żoną). (źródło: www.zyciorysy.info)

pl_PLPolski