Diego Rodríguez de Silva y Velázquez (1599, Sewilla – 1660, Madryt) – najwybitniejszy malarz hiszpańskiego baroku, nadworny artysta króla Filipa IV. Uczeń Francisca Pacheco, wczesne lata spędził w Sewilli, tworząc naturalistyczne bodegones (sceny kuchenne) pod wpływem caravaggionizmu. Od 1623 r. działał w Madrycie jako portrecista dworu i autor kompozycji historycznych; dwukrotnie podróżował do Włoch (1629–31, 1649–51), studiując sztukę renesansu i baroku. Arcydzieła: „Las Meninas”, „Poddanie Bredy”, „Wenus z lustrem”, „Triumf Bachusa”. Ceniony za niezwykłą swobodę pędzla, prawdę psychologiczną portretów i mistrzowską grę światła.








