Miodem płynące

Pszczoły to fantastyczny symbol natury. Bez tych owadów, jak dowodzą uczeni, nasz ekosystem skazany jest na zagładę. Pszczołom zawdzięczamy dużo więcej niż tylko miód. Pszczoły są doskonale przystosowane do zapylania, pomagając roślinom rosnąć, rozmnażać się i wytwarzać pokarm. Robią to, przenosząc pyłek między kwitnącymi roślinami, tym samym utrzymując cykl życia. Bez owadów zapylających nie byłoby owoców, warzyw, kwiatów.
Niestety, postępujące zanieczyszczenia oraz ingerencja w naturalne środowisko zagrażają życiu tych owadów. Na całym świecie rośnie niepokój wymieraniem pszczół. Sytuacja ta spowodowana jest m.in. degradacją środowiska, utratą siedlisk oraz źródeł żywności, używaniem pestycydów, czy też skutkami załamania klimatu. Musimy sobie zdać sprawę jak ważna jest rola pszczół dla przyrody i naszego życia.

Pszczoły oraz ich doskonałe wytwory w postaci geometrycznej struktury woskowego plastra stały się źródłem inspiracji dla artysty Stanisława Bracha do rozważań nad kondycją natury i katastrofalnym wpływem działalności człowieka na środowisko. W swoich porcelanowych odlewach Stanisław Brach tworzy dialog pomiędzy naturą i cywilizacją. Wystawa „Miodem płynące” jest tym samym wyrazem zainteresowania artysty szeroko pojętą problematyką ekologii i ochrony środowiska.

Stanisław Brach pokazuje nie tylko piękno pszczelich wytworów, lecz zwraca także uwagę na kruchość ich życia. Jest to wyraźnie widoczne w działaniach performatywnych artysty, kiedy tworzy on szklany sarkofag dla martwych pszczół.
Na wystawie możemy zobaczyć dostojny blask złotej patyny, ale także elementy które uległy „korozji”, czy wręcz zostały zmutowane na skutek nieodpowiedzialnej i bezmyślnej działalności człowieka.
Idealne struktury pszczelich arcydzieł są spękane, odkształcone, czy wręcz spalone.
„Płuca Europy” ze swoją białą idealną formą plastra miodu, w złotym otoku, szlachetnym i wydaje się trwałym okuciu, zostały zakłócone, skażone wgnieceniami, dziurami, uzupełnionymi złotymi plombami.

Stanisław Brach współtworzy swoje dzieła z owadami. Podkreśla ich wspólnotę, integrację i współpracę na rzecz jednego celu. Bez dominacji władzy, współzawodnictwa i własnych korzyści. Jest to ważne w kontekście choćby dzisiejszych wydarzeń: ochronie przez zagrożeniem, wspólnocie i solidarności.
„Miodem płynące” to manifest artysty i wyraźny sygnał do odbiorcy o zagrożeniach, jakie za sobą niesie człowiek i cywilizacja.

Stanisław Brach
Urodzony 1972 roku w Gorlicach. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 2010 roku kieruje Pracownią Ceramiki na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. Absolwent Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Mariana Koniecznego w 2000 roku oraz Technikum Ceramicznego w Łysej Górze (1987-1993). W 2014 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk pięknych na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. Laureat nagrody Rektora ASP w Warszawie (2011), stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014) za projekt artystyczny „Dwie przestrzenie”. Finalista międzynarodowego konkursu Taiwan Ceramics Biennale 2016 oraz złotego medalu za prace Miodem płynące na 45 Apimondia 2017, International Apicultural Congress, Istambuł, Turcja.
Organizator kilkudziesięciu wystaw indywidualnych i zbiorowych, uczestnik wielu plenerów i konkursów międzynarodowych m.in. we Włoszech, Japonii i Tajwanie i 46 Apimondia 2019, International Apicultural Congress, Montreal, Kanada.
Prace w zbiorach Muzeum Rzeźby Współczesnej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Międzynarodowego Muzeum Ceramiki w Faenza we Włoszech, New Taipei City Yingge Ceramics Museum w Tajwanie, w Pałacu Sztuki we Lwowie oraz w zbiorach prywatnych.

Wystawa dostępna do 31 sierpnia 2022 roku w Centrum Sztuki Mościce w Tarnowie.